بررسی رابطه ی بین فرهنگ بازارگرایی و عملکرد صادراتی شرکتهای تولیدی (مطالعه موردی: شرکتهای تولیدی پذیرفته شده در بورس و اوراق بهادار تهران)

افزایش تجارت، جهانی شدن محصولات و خدمات، همچنین بین المللی شدن شرکتها به طور محکم تر بر اهمیت عملکرد صادراتی تاکید کرده اند. بازارگرایی نوعی فرهنگ سازمانی که به صورت کارآ و اثربخش به خلق رفتارهایی می پردازد که به منظور خلق ارزش های بیشتر برای مشتریان در نتیجه ارتقای عملکرد تجاری شرکت لازم و ضروری است. این تحقیق رابطه ی بین فرهنگ بازارگرایی و سه مولفه ی آن (مشتری گرایی، رقیب گرایی و هماهنگی بین بخشی)، و دو بعد عملکرد صادراتی (معیارهای مالی و غیر مالی) و تاثیر دو متغیر تعدیل کننده (اندازه و طول عمر شرکت) را در این رابطه بررسی می کند. این رو به منظور بررسی 2 فرضیه اصلی و 18 فرضیه فرعی، که مبتنی بر مدل این مطالعه می باشند، پرسش نامه ای 26 سوالی طراحی شده و پس از تأیید روایی و پایایی، بین 111 شرکت تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان نمونه آماری توزیع گردید. تحلیل داده های به دست آمده از پرسش نامه ها مبتنی بر روش همبستگی و تحلیل مسیر می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بین فرهنگ بازارگرایی و عملکرد صادراتی در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق و بهادار تهران رابطه وجود دارد. این تحقیق همچنین مشخص کرد که اندازه و طول عمر شرکت بر عملکرد صادراتی آن تاثیر زیادی می گذارد؛ بنابراین اندازه و طول عمر شرکت بر رابطه بین فرهنگ بازارگرایی و عملکرد صادراتی تاثیر می گذارد.